Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Αντίο Ελλάδα, καλημέρα Αργεντινή.

Στις 20 Δεκεμβρίου του 2001, οι κάτοικοι της Αργεντινής ξεχύθηκαν αυθόρμητα στο δρόμο διαδηλώνοντας για τη δυσμενή οικονομική κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η χώρα τα τελευταία χρόνια. Ήταν η μαζικότερη συγκέντρωση που είχε γνωρίσει η Αργεντινή τις τελευταίες δεκαετίες. Είχαν περάσει 25 χρόνια από τη στιγμή που άνοιξε ο ασκός του Αιόλου ο οποίος τους ώθησε στη λαϊκή εξέγερση. Είχαν προηγηθεί 25 χρόνια διαφθοράς στον πολιτικό τομέα (και όχι μόνο), ιδιωτικοποίησης δημοσίων επιχειρήσεων όπως του τηλεφώνου, της εθνικής αεροπορικής εταιρίας, των διοδίων, της κατασκευής δρόμων, του φυσικού αερίου, της εξαγωγής πετρελαίου, της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου, των σιδηροδρομικών γραμμών και πολλών άλλων επιχειρήσεων του δημοσίου. Με την εισαγωγή του δολαρίου στη χώρα, όπως και ξένων επενδυτών, πολλά εργοστάσια αλλά και εργαστήρια κλείνουν. Το ίδιο συμβαίνει και σε υγιείς τομείς, όπως της υφαντουργίας και της μεταλλουργίας. Τα συνοικιακά καταστήματα χρεοκοπούν. Η ανεργία εκτοξεύεται στα ύψη. Το να έχεις δουλειά είναι τεράστιο προνόμιο. Οι εργοδότες εκμεταλλεύονται στο έπακρο την οικονομική κρίση που έχει καταβάλει την χώρα, απαξιώνοντας εργασιακούς θεσμούς και απειλώντας με απολύσεις σε περίπτωση μη συμμόρφωσης των υπαλλήλων στα νέα εργασιακά μέτρα. Η χώρα έχει δανειστεί από ξένους ιδιώτες, αλλά και από το διεθνές νομισματικό ταμείο που τώρα καλείται να ξεχρεώσει. Οι αγορές στερεύουν, οι τράπεζες παγώνουν όλους τους τραπεζικούς λογαριασμούς και η χώρα κηρύσσει πτώχευση. Κάπως έτσι (στο πολύ γενικό) είχαν τα πράματα στην Αργεντινή πριν από κάποια χρόνια. Μήπως σου θυμίζουν κάτι; Μήπως νιώθεις κάποιο déjà vu; Ναι, είναι πολύ γνώριμα για τη χώρα μας αυτά τα γεγονότα. Όχι, δεν ονομάζομαι Ευαγγελάτος, ούτε Λιακόπουλος και δεν είμαι υπέρ της καταστροφολογίας και της τρομολαγνείας. Αλλά δε θα σου πω ότι όλα είναι ΟΚ. Θα σου πω ότι δεν πρέπει να αρκεστείς στην ατάκα που κυοφορούν τελευταία τα ΜΜΕ, πως έρχονται χειρότερες μέρες και θα πρέπει να υποστούμε ακόμη πιο σκληρά μέτρα. Γιατί το μόνο που κάνουν είναι να σε προετοιμάζουν για μία άνευ όρων παράδοση. Ήδη έχεις υποστεί πάρα πολλά. Τόσο καιρό έχεις συμφωνήσει να δουλεύεις το ίδιο ή και περισσότερο με τους ευρωπαίους συναδέλφους σου, να αμείβεσαι με τα μισά λεφτά, και παρόλα αυτά να πληρώνεις τα ίδια ή ακόμη πιο ακριβά τα αντίστοιχα προϊόντα που αγοράζει ο ευρωπαίος πολίτης. Μόλις τώρα περάσανε τα νέα μέτρα και θα δεχτείς να έρθουν ακόμη πιο σκληρά στο μέλλον; “Όχι άλλο κάρβουνο ” είναι η μοναδική έκφραση που ηχεί μέσα στο κεφάλι μου! Το κακό της υπόθεσης είναι ότι δεν ξέρουμε τι πρέπει να περιμένουμε. Ο λαός της Αργεντινής ξεσηκώθηκε, γιατί στο σημείο που είχαν φτάσει τα πράματα δεν υπήρχε καμιά άλλη κίνηση που θα μπορούσε να κάνει. Το θέμα όμως είναι πως ό, τι ήταν να γίνει, είχε ήδη γίνει. Είχαν ήδη οδηγήσει την χώρα τους στη χρεοκοπία και τώρα το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι απλά να ξεκινήσουν από την αρχή. Και αν σε κάνει να αισθάνεσαι την παραμικρή ασφάλεια το γεγονός ότι ανήκουμε στην ζώνη του ευρώ, να σου θυμίσω πως δεν είναι και ό, τι καλύτερο να στηρίζεται ένα ολόκληρο έθνος σε “συμμαχικές” δυνάμεις. Δεν θα σου ζητήσω να πιστέψεις ό,τι σου γράφω, αλλά θα σου ζητήσω να κρατήσεις αυτό το σενάριο έστω και σα μία πιθανότητα μέσα σου. Η παγκόσμια ιστορία και ειδικότερα του δυτικού κόσμου, έχει να σου διδάξει πάρα πολλά πράματα. Αν παρατηρήσεις καλύτερα, θα διαβάσεις για χειραγώγηση λαών, για αποστολή “ οικονομικών εκτελεστών ” από χώρες όπως η Αμερική σε χώρες όπου διακυβεύονταν τα οικονομικά τους συμφέροντα, για “στήσιμο” γεγονότων, για δολοφονίες ή ατυχήματα ανθρώπων που είχαν κομβικό ρόλο σε κρατικές οικονομικές αποφάσεις. Σου φαίνονται επιστημονική φαντασία; Τότε είσαι σίγουρα πιο χαρούμενος άνθρωπος από μένα! Βιώνουμε σημαντικά γεγονότα, και σίγουρα βρισκόμαστε για πρώτη φορά μπροστά σε κάτι μεγάλο. Σε κάτι που χρειάστηκαν αρκετά χρόνια ώστε να οδηγηθούμε στο σημείο που βρισκόμαστε. Δέσε τη ζώνη σου λοιπόν και ετοιμάσου για off road διαδρομές, γιατί αυτή τη φορά δεν έχουμε ιδέα πως θα τελειώσει αυτή η υπόθεση! “Καλό κουράγιο! ”

Χρήστος Μπαρμπαλιός

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου