photo teuxous 4#

Η ομορφιά της αντίθεσης. Πώς θα ήταν το μαύρο χωρίς την ύπαρξη του άσπρο; Πώς θα ήταν η ηρεμία εάν δεν υπήρχε η απόλυτη ταραχή; Πώς θα ήταν το καλό χωρίς την ύπαρξη του κακού; Ποια θα ήταν η άξια των αρχών εάν δεν υπήρχε και η απόλυτη αναρχία; Η μαγεία είναι να μπορείς να διακρίνεις την δύναμη μέσα στην απραξία και με την αντίθεση τους να ισορροπείς.
Graffiti σε παρατημένο τοίχο ποδόσφαιρου, την ώρα που ο ουρανός παίζει με τα χρώματα – Θέρμη.

Είπα δεν θα κράξω μέρες που είναι.

Είπα δεν θα κράξω μέρες που είναι. Ο καινούργιος χρόνος να έχει θετική αύρα, να κυνηγήσουμε όλοι τα πιο τρελά μας όνειρα και είθε να συμμαχήσει μαζί μας και όλο το συμπάν. Μέσα σ΄ αυτό το πνεύμα άραξα οικογενειακά στο σπίτι μου, που το είχα παρατήσει τόσους μήνες, και άρχισα να κάνω δουλίτσες. Καθάρισμα και συμμάζεμα για έναν τριαντάρη, είναι διαδικασίες που αποτελούν ίσως το πιο hot extreme sport των ημερών μας. Έτσι λοιπόν μετά από κάμποσες μέρες που μάζευα σκουπίδια και άχρηστα πράγματα που μάζευα τόσο καιρό, έφτιαξα 2 ντάνες. Μια για σκουπίδια και μια για ανακύκλωση. Αφού μας έβαλαν και ένα τέτοιο μπλε κάδο στη γειτονιά μας, και αφού ο δήμος μας έχει τα πρωτεία στα επίπεδα ανακύκλωσης θα ήταν ντροπή να πάνε όλα μαζί στον ίδιο κάδο. Όταν πήρα απόφαση να τα πάω επιτελούς στον κάδο της ανακύκλωσης, ρίχνω τα καθίσματα και φορτώνω, περιοδικά, εφημερίδες, χαρτόκουτα, και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Φτάνω στον κάδο της γειτονιάς μας που λέγαμε, ανοίγω το καπάκι, και προς μεγάλη μου έκπληξη, βρίσκω διάφορα σκουπίδια μέσα. Ψιλοστραβώνω για κλάσματα δευτερολέπτων, βγαίνει το αγγελάκι στον αριστερό μου ώμο και λέει ψιθυριστά: είναι καινούργιος ο κάδος εδώ, ο κόσμος δεν έχει μάθει ακόμα ότι είναι μόνο για ανακύκλωση. Χαμογελάω σαρκαστικά για το είδος μας, και την εξάρτιση που έχει στις παλιές συνήθειες. Μπαίνω στο αμάξι και κατηφορίζω προς τον επόμενο κάδο, που μέχρι τώρα πετούσα την χαρτούρα μου. Πριν φτάσω καλά καλά δίπλα του, τον βλέπω ξεχειλισμένο και το καπάκι να συγκρατεί μετά βίας ότι περίσσευε. Αυτοί είναι λέω άνθρωποι έχουν την σωστή παιδεία. Συνεχίζω προς ανεύρεση του επομένου μπλε κάδου, και ναι στα 500 μέτρα σε κεντρικό δρόμο εντοπίζω τον επόμενο. Ανοίγω καπάκι και βλέπω μέσα μια από τα ίδια. Σκουπίδια πάσης φύσεως ενώ δίπλα είχε κανονικό κάδο. Τα μάτια από το αγγελάκι στον αριστερό μου ώμο είχαν βγει έξω από το θέαμα, ενώ το διαβολάκι από τα δεξιά μου με κοιτούσε με σταυρωμένα τα χέρια. Τι περίμενες? Μια δυο βαθιές αναπνοές και ξανά μέσα στο αμάξι για τον επόμενο κάδο. Μετά από άλλες δυο αποτυχημένες απόπειρες το διαβολάκι χαμογελούσε δίπλα μου. Εγώ στο είχα πει, δεν αλλάζει ρε ο Ελληνάρας. Κάδος είναι σκουπίδια πετάω μέσα. Τέλος, δεν χρειάζεται πολύ σκέψη. Μπορεί όλοι γύρω μας να μιλάν για οικολογικές καταστροφές, οι αρχηγοί των κρατών να χρειάστηκε να δουλέψουν overtime στο τελευταίο ραντεβού τους για να μπορέσουν να πάρουν κάποια σοβαρά μέτρα, που να μην συγκρούονται με τις υποταγές του καπιταλισμού, αλλά εγώ κύριε, στις 12 το βράδυ που μ έστειλε η κυρά να πετάξω τα σκουπίδια δεν έβλεπα τι χρώμα ήταν ο κάδος. Και όσο ακόμα δεν με φορολογούν παραπάνω εάν δεν ανακυκλώνω μπορώ να τα πετάω σε όποιο κάδο με βολεύει. Παίζουμε με το μέλλον μας, ο καθένας με τον τρόπο του αλλά δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα. Και η ανακύκλωση είναι ένα πολύ μικρό δαχτυλίδι στην αλυσίδα της οικολογίας που είναι έτοιμη να σπάσει. Δεν χρειάζεται να είμαστε επιστήμονες για να καταλάβουμε ότι κάτι κάνουμε λάθος. Η παραγωγή σκουπιδιών και λυμάτων είναι παράγωγο του τρόπου ζωής που ζούμε. Την ίδια στιγμή που οι αυτόβιομηχανίες έχουν αρχίσει και κάνουν τα πρώτα ‘υβριδικά’ βήματα, μπορεί κάποιος να βρει αναφορές για project οικολογικών μέσων μεταφοράς που θάφτηκαν στην ανακύκλωση από την δεκαετία του 70 και του 80. και όχι δεν θα ρωτήσω ξανά που μας οδηγεί το σύγχρονο life style απλά καλό θα ήταν να κουνηθούμε λίγο από την πολυθρόνα που μας θέλουν να αράζουμε τον πισινό μας. Και να ανοίξουμε τα κουρασμένα μάτια μας να καταλάβουμε τι γίνεται γύρω μας. Εγώ τελικά μπλε κάδο που να τον χρησιμοποιούσαν σωστά βρήκα, αλλά δεν τα πέταξα όλα τα περιοδικά μέσα. Κράτησα μερικά γιατί ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να περνάω με το αμάξι μου στις 12 το βράδυ από εκείνο το κάδο που εσύ αφήνεις τα κανονικά σου σκουπίδια, και χρειαστεί να σου εξηγήσω την χρήση του συγκεκριμένου κάδου.

JiJiKaS

Kill your Idols

“Don't say what you mean you might spoil your face if you walk in the crowd you won't leave any trace
It's always the same you're jumping someone else's train…
It won't take you long to learn the new smile you'll have to adapt or you'll be out of style
It's always the same you're jumping someone else's train…”

Οι παραπάνω στίχοι ανήκουν σε ένα πάλαι ποτέ αγαπημένο μου συγκρότημα, τους “The Cure”. Ο μελαγχολικός πλην οξυδερκής Robert Smith καυτηριάζει το μιμητισμό ντύνοντας το φαινόμενο με μουσική και κάνει εμένα κι εσένα να μειδιάμε πονηρά που δεν μας κατάπιε το trendy! ‘Η μήπως όντως μας κατάπιε αλλά μας ξέρασε γιατί του είμαστε δυσκολοχώνευτοι; One way or another βγήκαμε αλώβητοι! ‘Η μήπως όχι;

Δεν ξέρω για εσένα αλλά εγώ κάπου εκεί στην εφηβεία παρουσίασα αλλεργία στο ρεύμα εκείνο που ήθελε κοριτσάκια αγοράκια ίδια προβατάκια προς σφαγή. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο «φαίνεσθαι» αλλά κυρίως στο «είναι». Ντυνόμαστε το ίδιο, σκεφτόμαστε το ίδιο, αγαπάμε τους ίδιους, βρίζουμε τους ίδιους enough is enough! ΟΚ δε λέω κάπως έτσι σχηματίζονται οι παρέες αλλά άραγε είναι μόνο αυτός ο συνδετικός κρίκος; Και αν είναι μόνο αυτός πόσο ανθεκτικός είναι και κατά πόσο δε θα σκουριάσει όταν έρθει ο επόμενος, ο πιο γυαλιστερός και πιο μοντέρνος; Τροφή προς σκέψη!

Ούσα φοιτήτρια δε, η καλύτερή μου! Ερεθίσματα από διάφορους πομπούς και προς ποικίλους δέκτες. Ενδεικτικά αναφέρω ότι προσωπικά μου την έδινε στα νεύρα η αφισορύπανση και η ηχορύπανση στις ημέρες των φοιτητικών εκλογών. Και ακόμα μου τη δίνει στα νεύρα βέβαια και ας έχει περάσει κοντά μια πενταετία που έχω φύγει από τους κόλπους της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Αν θυμάμαι καλά περίπου σε κανένα δίμηνο τα εκκολαπτόμενα στελέχη και όχι μόνο θα καλέσουν και πάλι το λαό τους να ψηφίσουν για να αναδείξουν εκείνη τη φοιτητική παράταξη που κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού έτους θα έχει κάνει τα πιο πολλά party στα πιο in clubs της πόλης με τα πιο πιπεράτα events. Quelle decadence!

Που είναι τα υγιή πρότυπα οεο! Ποιος μηχανισμός και ποια γρανάζια στραγγαλίζουν φωνές και παρουσίες και προβάλουν τηλεκατευθυνόμενα ημιανθρωπάκια που δυσκολεύονται να συγχρονίσουν το μυαλό τους με τη γλώσσα τους; Η υποκουλτούρα της νεωτεριστικής φανταχτερής εποχής μοιάζει τόσο δήθεν και ψεύτικη που ακόμα και η Barbie ωχριά μπροστά της. Είπα Barbie και μου ήρθαν στο νου ποικιλόμορφες φιγούρες που κατά καιρούς παρελαύνουν από τη μικρή οθόνη, άλλες μετά συνοδείας συμπαθητικών χνουδωτών μακρινών συγγενών του Bugs Bunny και άλλες με ερωτικές διαθέσεις απέναντι στα καιρικά φαινόμενα. Νιώθω μια αναγούλα και δεν είμαι πάνω σε πλοίο.

Τα μυαλά όπως και τα αλεξίπτωτα αγαπητέ μου φίλε δουλεύουν καλύτερα όταν είναι ανοιχτά. Σε πληροφορώ ότι κάποιοι καρεκλοκένταυροι θα νιώσουν μια θηλιά στον πλαδαρό λαιμουδάκο τους αν φιλτράρεις τα όσα σου πασάρουν αναίσχυντα και απροκάλυπτα κυνικά κάποιες φορές. Ο αντίλογος είναι ένα ισχυρό αντίδοτο στη νάρκωση και ευτυχώς υπάρχει το βήμα και το πρόσφορο έδαφος να υψώσεις δειλά δειλά την παλάμη και να τους σκάσεις μια πεντάστερι μούντζα που πίστεψε με θα λειτουργήσει λυτρωτικά και για εσένα.

Στην τεκμηριωμένη σκέψη λέμε ναι. Στην καλή προδιάθεση λέμε ναι. Στις πράξεις που αναδεικνύουν ανθρωπισμό λέμε ναι. Όχι λέμε στον προσηλυτισμό όχι και στην αποχαύνωση. Και στην τελική ποιος σου είπε ότι το πιθηκίζειν εστί φιλοσοφείν; Και εις άλλα με υγεία!


LiLiTh

2010

Και μεσα σε ολη αυτή την ανακατωσούρα που επικρατεί με την οικονομική κρίση και τα νοικοκυριά που δυσκολεύονται να επιβιώσουν , η την πανδημία και τα τόσα θύματα που σκορπάει έχουμε να αγχωνόμαστε και με το ότι μείνανε μόνο 4 χρόνια και μετά ..μπαμ… έρχεται το τέλος .
Σύμφωνα λοιπόν με τα ημερολόγιο των Μάγια που όλα τελειώνουν το 2012 και σε αυτό βασίστηκε και ο αμερικάνος φυσικός Λορενς Τζοσεφ που έγραψε το βιβλίο apocalypse 2012 σε 4 χρόνια από τώρα και με ακρίβεια 20/12 θα έρθει το τέλος αυτού του μάταιου κόσμου με φοβερές εκρήξεις ηφαιστείων μαγνητικές καταιγίδες και αλλά τρομερά φαινόμενα όπως σεισμοί απίστευτου μεγέθους. Μετά τις 20/12 την επόμενη μέρα ακριβώς δηλαδή λένε οι Μάγια λοιπόν ότι ο ήλιος θα ευθυγραμιστη με το κέντρο του γαλαξία μας για πρώτη φορά μετά από 26.000 χρόνια. Ακούγεται λίγο τρομαχτικό αυτό αν και δεν έχω πολυκαταλαβει γιατί αφού γενικά παρατηρούνται ευθυγραμμίσεις πλανητών συνέχεια από τους επιστήμονες. το 2002 για παράδειγμα 5 πλανήτες ευθυγραμιστικαν χωρίς καμιά συνέπεια… τέλος πάντων συνεχίζουμε .
Ο κος Τζοσεφ επίσης πιστεύει ότι το υπερηφαιστειο του Γελοουστουν που βρίσκετε στις ΗΠΑ και κάνει έκρηξη καταστροφική μια φορά στα 700.000 χρόνια θα ενεργοποιηθεί και θα γίνουν φοβερές ζημιές . από την άλλη βέβαια οι γεωλόγοι που το παρατηρούν δεν βλέπουν τίποτα ανησυχητικό για την επόμενη 10 ετια.
Μου θυμίζει λίγο το τέλος που περιμέναμε όλοι το 2000 και τελικά δεν ηρθε . τόσα παρτυ και τόσος χαμός, περιμέναμε τους υπολογιστές να τρελαθούν και τα συστήματα να καταρρέουν αλλά τελικά τίποτα. Ξοδεύτηκαν περίπου 300 δις δολάρια για επεμβάσεις στα συστήματα πληροφορικής να αποφύγουν το millennium bug μα τελικά το μόνο bug ήταν από τα χιλιάδες πυροτεχνήματα σε όλο τον κόσμο.
Δεν πειράζει περάσαμε όλοι υπέροχα και ας είχαν μαζευτεί παντού τρελάρες να φιλιούνται λίγο πριν χαθούν κλαίγοντας η γελώντας για το τέλος. Τέλος δεν ηρθε.
Το τέλος έχει όμως το έχουν δει πολλές φορές στο παρελθόν με ομολογουμένος μεγάλη αποτυχία.
Στις 17/12/1919 ο σεισμολόγος μετερεολογος Αλμπερτο Πορτα είχε προβλέψει μοιραία σύνοδο 6 πλανητών.
Αλλά και οι ιεχωβάδες είχαν πει μέσω του ιδρυτή τους Τσαπλς Πασελ ότι το 1914 φθινωπορο θα ήταν η ημέρα της κρίσης μετά είπαν οι οπαδοί του ότι η μέρα αυτή θα ήταν το 1925 μετά το 1941 μετά το 1975 και τέλος το 1984. αφού είδαν και αποείδαν σταμάτησαν τις προβλέψεις.
19 Μαΐου του 1719 ο Ελβετός μαθηματικός ΖΑΚ ΜΠΕΡΝΟΥΛΙ είχε πει ότι η γη θα εξαφανιζόταν μετά από φοβερή σύγκρουση με έναν κομήτη.
Ο γνωστός σε όλους Νοστραδαμος είχε πει ότι το έτος 1732 θα ήταν το τελευταίο μας. Αλλά και τον 7 του 1999 είχε προβλέψει το τέλος ο ίδιος.
Και όμως μετά από αυτές κι άλλες άπειρες προβλέψεις πιο πολλές πιθανότητες έχουμε να καταστραφούμε μόνοι μας παρά από φοβερά και τρομερά φυσικά η υπερφυσικά φαινόμενα.
Παρόλα αυτά θα σας συμβούλευα να μην παρασυρθείτε από την κινδυνολογία που επικρατεί φέτος και αρχίσετε να πουλάτε περιουσίες για να περάσετε καλά τα 2 τελευταία σας χρόνια. Λίγο ηρεμία δεν βλάπτει.
Να ζείτε όμως όσο πιο καλά μπορείτε .
αυτό είναι κάτι που έτσι κι αλλιώς πρέπει να συμβαίνει στις ζωες μας και όλοι να ζούμε την κάθε στιγμή όμορφα σαν να είναι η τελευταία μας και πάντα να θυμόμαστε λίγο σεβασμό στο περιβάλλον για τη αυτή η ριμαδα η γη δεν μας ανήκει την δανειστικάμε από τους προγόνους μας και θα την παραχωρήσουμε στα παιδιά μας . ας μην την καταστρέφουμε με εγωιστικές απερίσκεπτες πράξεις αλλά ο καθένας από μόνος στου σαν μονάδα ας προσέξει πως φέρετε στην γη για να σταματήσει να μας εκδικητε.
Και μην ξεχνάτε έχουμε 2 χρόνια να ετοιμαστούμε να διοργανώσουμε τα καλύτερα παρτυ να το διασκεδάσουμε το τέλος που έρχεται και αν μας την κάνει πάλι και δεν έρθει …. Υπομονή έχουν προβλέψει ότι 19/1/2038 στις 5.14 ώρα Ελλάδος λένε για άλλο millennium bug κάτι με συστήματα πάλι αλλά κάτι είναι κι αυτό.
Πρέπει να ξεφυλλίσω πάλι τον Νοστραδαμο να δω τι άλλο έχει για μετά και θα σας ενημερώσω.


emily the strange

Απολογισμός….

Μας ετελείωσε και το 9…να πάτε αλλού! Φέτος, δεν αποχαιρετάμε απλά μία χρονιά, αλλά βρισκόμαστε μπροστά στην δύση και μίας ακόμα δεκαετίας. Και δεν σου τα λέω αυτά για να νιώσεις ότι μεγάλωσες ηλικιακά και να μου πάθεις κανένα ψυχικό “τριαλαλά” (!), σου τα λέω αυτά, γιατί θέλω να κάτσεις μία μόνο στιγμή και να τα πεις με τον εαυτό σου. Είτε αυτό γίνει στην τουαλέτα όπου εκεί γεννήθηκαν και οι μεγαλύτερες ιδέες (!), είτε αποφασίσεις να βγεις για ένα βράδυ από το πρόγραμμα σου και να κάτσεις αναπαυτικά στο σπιτάκι σου. Κάτσε και κάνε έναν μικρό απολογισμό της ζωής και πόσο μάλλον της ίδιας σου της ύπαρξης. Δες κατά πόσο άλλαξε ο τρόπος σκέψης που χρησιμοποιείς μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Δες πόσο άλλαξαν τα συναισθήματα σου και το κατά πόσο διαφορετικά ενεργείς μπροστά σε γεγονότα και αποφάσεις που πρέπει να πάρεις. Άλλαξες…
Μα δεν σου φαίνεται ότι κάτι δεν πάει καλά ; Δεν άλλαξες μόνο εσύ, άλλαξαν τα πάντα γύρω σου, μαζί και οι άνθρωποι του περιβάλλοντός σου. Μην βιαστείς να μου πεις ότι απλά αυτό είναι το τίμημα του χρόνου που περνάει. Σταμάτα μία στιγμή και κοίτα πίσω, κοίτα τις δεκαετίες που πέρασαν. Παρατήρησε ότι κάθε μία από τις δεκαετίες του παρελθόντος, περιστοιχίζεται από μία ιδεολογία, από ένα “πνεύμα” της κάθε εποχής αντίστοιχα. Από το 2000 και μετά όμως….τι ; Δεν έχω την αίσθηση ότι μας μένει κάτι από αυτήν την δεκαετία που διανύσαμε και που τώρα θα κλείσουμε. Και αν κάνω λάθος, πες μου εσύ, τι είναι αυτό που κερδίσαμε μέσα από αυτή τη δεκαετία ; Τι καλό βγήκε για την χώρα, για τον συνάνθρωπο, για εσένα τον ίδιο. Μη πάει το μυαλό σου στα κομματικά, μη πάει το μυαλό σου σε μικρούς στόχους που θέτεις στα επαγγελματικά σου και στα ερωτικά σου. Αυτή τη στιγμή μιλάω στον άνθρωπο που κρύβεις μέσα σου, που έντεχνα στολίζεις με επαγγελματικές ταυτότητες και υλικές ανέσεις. Αυτή τη στιγμή μιλάω στο παιδί που ξέχασες και ίσως φίμωσες, μέσα στην ανεπτυγμένη ταχύτητα της καθημερινότητας και των απαιτήσεων που έχει. Τι από αυτά που πραγματικά θέλησες μικρός κατάφερες ; (δεν εννοώ το όνειρο που είχες να γίνεις ο BATMAN) Παραμέλησες τα όνειρα που κάποτε είχες για ένα κομμάτι ψωμί ; Νιώθω πως αντί να προοδεύουμε γυρνάμε πίσω. Γιατί η γενιά μου και οι επόμενες που έρχονται, θα δουλεύουμε για το υπόλοιπο της ζωής μας, ώστε να καταφέρουμε να αποπληρώσουμε το στεγαστικό δάνειο που πήραμε. Και δεν θέλω να σε πανικοβάλω, θέλω τουλάχιστον να σε κάνω να συνειδητοποιήσεις το που βρίσκεσαι. Και μη μου πεις πως ξέρεις που είσαι και ότι δεν χρειάζεσαι εμένα να σε κάνω να αισθανθείς πιο άσχημα.
Γιατί θέλω να αναφερθώ σε αυτούς που ήδη έκαναν οικογένεια, σε αυτούς που είναι μεγαλύτεροι μου. Θέλω να σου θυμίσω πως ήταν τα πράγματα όταν ήσουν εσύ στην ηλικία μου. Θέλω να μου πεις το κατά πόσο ποιο εύκολα ήταν τα πράγματα τότε. Όχι πως περπατούσες στον δρόμο και οι ευκαιρίες για δουλειά και τα λεφτά πετάγονταν από το πουθενά, αλλά ήταν καλύτερα από το τώρα. Και θέλω να κάτσεις να σκεφτείς, πως όλη αυτή τη δυσκολία, θα την περάσουν και τα παιδιά σου. Και σε ρωτάω, γιατί ;
Και δεν σε θεωρώ υπεύθυνο για αυτό που παραλαμβάνω. Γιατί ξέρω καλά ότι μας κορόιδεψαν και τους δύο. Και το ξέρεις, γιατί ακόμα μένουμε στο ίδιο σπίτι. Γιατί εσύ πρέπει να αποπληρώσεις το σπίτι που μένουμε και εγώ παρότι μεγάλωσα δεν μπορώ να φύγω, γιατί με τον βασικό μου μισθό δεν μπορώ να μείνω μόνος.
Αν και με ανησυχεί το τίμημα που θα πρέπει να πληρώσουμε, ξέρω πως στο τέλος θα πάνε όλα καλά. Ξέρω ότι όλα θα πάνε καλά, γιατί πάντα έβρισκες την δύναμη να αντεπεξέρχεσαι στα προβλήματα σου. Ξέρω ότι όλα θα πάνε καλά, γιατί όταν τελειώσεις να διαβάζεις αυτό το κείμενο, θα αναστενάξεις και θα νιώθεις άσχημα για ότι συμβαίνει γύρω σου. Και αν νιώσεις άσχημα για ότι συμβαίνει γύρω σου, τότε θα έχω επιτύχει να σε κάνω να ξαναβρείς τον άνθρωπο που κρύβεις μέσα σου. Και ξέρω πως θα προσπαθήσεις να κάνεις κάτι καλό για να ομορφύνει ο κόσμος σου. Για να ομορφύνει ο κόσμος όλων μας.


Χρήστος Μπαρμπαλιός