Είπα δεν θα κράξω μέρες που είναι.

Είπα δεν θα κράξω μέρες που είναι. Ο καινούργιος χρόνος να έχει θετική αύρα, να κυνηγήσουμε όλοι τα πιο τρελά μας όνειρα και είθε να συμμαχήσει μαζί μας και όλο το συμπάν. Μέσα σ΄ αυτό το πνεύμα άραξα οικογενειακά στο σπίτι μου, που το είχα παρατήσει τόσους μήνες, και άρχισα να κάνω δουλίτσες. Καθάρισμα και συμμάζεμα για έναν τριαντάρη, είναι διαδικασίες που αποτελούν ίσως το πιο hot extreme sport των ημερών μας. Έτσι λοιπόν μετά από κάμποσες μέρες που μάζευα σκουπίδια και άχρηστα πράγματα που μάζευα τόσο καιρό, έφτιαξα 2 ντάνες. Μια για σκουπίδια και μια για ανακύκλωση. Αφού μας έβαλαν και ένα τέτοιο μπλε κάδο στη γειτονιά μας, και αφού ο δήμος μας έχει τα πρωτεία στα επίπεδα ανακύκλωσης θα ήταν ντροπή να πάνε όλα μαζί στον ίδιο κάδο. Όταν πήρα απόφαση να τα πάω επιτελούς στον κάδο της ανακύκλωσης, ρίχνω τα καθίσματα και φορτώνω, περιοδικά, εφημερίδες, χαρτόκουτα, και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Φτάνω στον κάδο της γειτονιάς μας που λέγαμε, ανοίγω το καπάκι, και προς μεγάλη μου έκπληξη, βρίσκω διάφορα σκουπίδια μέσα. Ψιλοστραβώνω για κλάσματα δευτερολέπτων, βγαίνει το αγγελάκι στον αριστερό μου ώμο και λέει ψιθυριστά: είναι καινούργιος ο κάδος εδώ, ο κόσμος δεν έχει μάθει ακόμα ότι είναι μόνο για ανακύκλωση. Χαμογελάω σαρκαστικά για το είδος μας, και την εξάρτιση που έχει στις παλιές συνήθειες. Μπαίνω στο αμάξι και κατηφορίζω προς τον επόμενο κάδο, που μέχρι τώρα πετούσα την χαρτούρα μου. Πριν φτάσω καλά καλά δίπλα του, τον βλέπω ξεχειλισμένο και το καπάκι να συγκρατεί μετά βίας ότι περίσσευε. Αυτοί είναι λέω άνθρωποι έχουν την σωστή παιδεία. Συνεχίζω προς ανεύρεση του επομένου μπλε κάδου, και ναι στα 500 μέτρα σε κεντρικό δρόμο εντοπίζω τον επόμενο. Ανοίγω καπάκι και βλέπω μέσα μια από τα ίδια. Σκουπίδια πάσης φύσεως ενώ δίπλα είχε κανονικό κάδο. Τα μάτια από το αγγελάκι στον αριστερό μου ώμο είχαν βγει έξω από το θέαμα, ενώ το διαβολάκι από τα δεξιά μου με κοιτούσε με σταυρωμένα τα χέρια. Τι περίμενες? Μια δυο βαθιές αναπνοές και ξανά μέσα στο αμάξι για τον επόμενο κάδο. Μετά από άλλες δυο αποτυχημένες απόπειρες το διαβολάκι χαμογελούσε δίπλα μου. Εγώ στο είχα πει, δεν αλλάζει ρε ο Ελληνάρας. Κάδος είναι σκουπίδια πετάω μέσα. Τέλος, δεν χρειάζεται πολύ σκέψη. Μπορεί όλοι γύρω μας να μιλάν για οικολογικές καταστροφές, οι αρχηγοί των κρατών να χρειάστηκε να δουλέψουν overtime στο τελευταίο ραντεβού τους για να μπορέσουν να πάρουν κάποια σοβαρά μέτρα, που να μην συγκρούονται με τις υποταγές του καπιταλισμού, αλλά εγώ κύριε, στις 12 το βράδυ που μ έστειλε η κυρά να πετάξω τα σκουπίδια δεν έβλεπα τι χρώμα ήταν ο κάδος. Και όσο ακόμα δεν με φορολογούν παραπάνω εάν δεν ανακυκλώνω μπορώ να τα πετάω σε όποιο κάδο με βολεύει. Παίζουμε με το μέλλον μας, ο καθένας με τον τρόπο του αλλά δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα. Και η ανακύκλωση είναι ένα πολύ μικρό δαχτυλίδι στην αλυσίδα της οικολογίας που είναι έτοιμη να σπάσει. Δεν χρειάζεται να είμαστε επιστήμονες για να καταλάβουμε ότι κάτι κάνουμε λάθος. Η παραγωγή σκουπιδιών και λυμάτων είναι παράγωγο του τρόπου ζωής που ζούμε. Την ίδια στιγμή που οι αυτόβιομηχανίες έχουν αρχίσει και κάνουν τα πρώτα ‘υβριδικά’ βήματα, μπορεί κάποιος να βρει αναφορές για project οικολογικών μέσων μεταφοράς που θάφτηκαν στην ανακύκλωση από την δεκαετία του 70 και του 80. και όχι δεν θα ρωτήσω ξανά που μας οδηγεί το σύγχρονο life style απλά καλό θα ήταν να κουνηθούμε λίγο από την πολυθρόνα που μας θέλουν να αράζουμε τον πισινό μας. Και να ανοίξουμε τα κουρασμένα μάτια μας να καταλάβουμε τι γίνεται γύρω μας. Εγώ τελικά μπλε κάδο που να τον χρησιμοποιούσαν σωστά βρήκα, αλλά δεν τα πέταξα όλα τα περιοδικά μέσα. Κράτησα μερικά γιατί ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να περνάω με το αμάξι μου στις 12 το βράδυ από εκείνο το κάδο που εσύ αφήνεις τα κανονικά σου σκουπίδια, και χρειαστεί να σου εξηγήσω την χρήση του συγκεκριμένου κάδου.

JiJiKaS