Απολογισμός….

Μας ετελείωσε και το 9…να πάτε αλλού! Φέτος, δεν αποχαιρετάμε απλά μία χρονιά, αλλά βρισκόμαστε μπροστά στην δύση και μίας ακόμα δεκαετίας. Και δεν σου τα λέω αυτά για να νιώσεις ότι μεγάλωσες ηλικιακά και να μου πάθεις κανένα ψυχικό “τριαλαλά” (!), σου τα λέω αυτά, γιατί θέλω να κάτσεις μία μόνο στιγμή και να τα πεις με τον εαυτό σου. Είτε αυτό γίνει στην τουαλέτα όπου εκεί γεννήθηκαν και οι μεγαλύτερες ιδέες (!), είτε αποφασίσεις να βγεις για ένα βράδυ από το πρόγραμμα σου και να κάτσεις αναπαυτικά στο σπιτάκι σου. Κάτσε και κάνε έναν μικρό απολογισμό της ζωής και πόσο μάλλον της ίδιας σου της ύπαρξης. Δες κατά πόσο άλλαξε ο τρόπος σκέψης που χρησιμοποιείς μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Δες πόσο άλλαξαν τα συναισθήματα σου και το κατά πόσο διαφορετικά ενεργείς μπροστά σε γεγονότα και αποφάσεις που πρέπει να πάρεις. Άλλαξες…
Μα δεν σου φαίνεται ότι κάτι δεν πάει καλά ; Δεν άλλαξες μόνο εσύ, άλλαξαν τα πάντα γύρω σου, μαζί και οι άνθρωποι του περιβάλλοντός σου. Μην βιαστείς να μου πεις ότι απλά αυτό είναι το τίμημα του χρόνου που περνάει. Σταμάτα μία στιγμή και κοίτα πίσω, κοίτα τις δεκαετίες που πέρασαν. Παρατήρησε ότι κάθε μία από τις δεκαετίες του παρελθόντος, περιστοιχίζεται από μία ιδεολογία, από ένα “πνεύμα” της κάθε εποχής αντίστοιχα. Από το 2000 και μετά όμως….τι ; Δεν έχω την αίσθηση ότι μας μένει κάτι από αυτήν την δεκαετία που διανύσαμε και που τώρα θα κλείσουμε. Και αν κάνω λάθος, πες μου εσύ, τι είναι αυτό που κερδίσαμε μέσα από αυτή τη δεκαετία ; Τι καλό βγήκε για την χώρα, για τον συνάνθρωπο, για εσένα τον ίδιο. Μη πάει το μυαλό σου στα κομματικά, μη πάει το μυαλό σου σε μικρούς στόχους που θέτεις στα επαγγελματικά σου και στα ερωτικά σου. Αυτή τη στιγμή μιλάω στον άνθρωπο που κρύβεις μέσα σου, που έντεχνα στολίζεις με επαγγελματικές ταυτότητες και υλικές ανέσεις. Αυτή τη στιγμή μιλάω στο παιδί που ξέχασες και ίσως φίμωσες, μέσα στην ανεπτυγμένη ταχύτητα της καθημερινότητας και των απαιτήσεων που έχει. Τι από αυτά που πραγματικά θέλησες μικρός κατάφερες ; (δεν εννοώ το όνειρο που είχες να γίνεις ο BATMAN) Παραμέλησες τα όνειρα που κάποτε είχες για ένα κομμάτι ψωμί ; Νιώθω πως αντί να προοδεύουμε γυρνάμε πίσω. Γιατί η γενιά μου και οι επόμενες που έρχονται, θα δουλεύουμε για το υπόλοιπο της ζωής μας, ώστε να καταφέρουμε να αποπληρώσουμε το στεγαστικό δάνειο που πήραμε. Και δεν θέλω να σε πανικοβάλω, θέλω τουλάχιστον να σε κάνω να συνειδητοποιήσεις το που βρίσκεσαι. Και μη μου πεις πως ξέρεις που είσαι και ότι δεν χρειάζεσαι εμένα να σε κάνω να αισθανθείς πιο άσχημα.
Γιατί θέλω να αναφερθώ σε αυτούς που ήδη έκαναν οικογένεια, σε αυτούς που είναι μεγαλύτεροι μου. Θέλω να σου θυμίσω πως ήταν τα πράγματα όταν ήσουν εσύ στην ηλικία μου. Θέλω να μου πεις το κατά πόσο ποιο εύκολα ήταν τα πράγματα τότε. Όχι πως περπατούσες στον δρόμο και οι ευκαιρίες για δουλειά και τα λεφτά πετάγονταν από το πουθενά, αλλά ήταν καλύτερα από το τώρα. Και θέλω να κάτσεις να σκεφτείς, πως όλη αυτή τη δυσκολία, θα την περάσουν και τα παιδιά σου. Και σε ρωτάω, γιατί ;
Και δεν σε θεωρώ υπεύθυνο για αυτό που παραλαμβάνω. Γιατί ξέρω καλά ότι μας κορόιδεψαν και τους δύο. Και το ξέρεις, γιατί ακόμα μένουμε στο ίδιο σπίτι. Γιατί εσύ πρέπει να αποπληρώσεις το σπίτι που μένουμε και εγώ παρότι μεγάλωσα δεν μπορώ να φύγω, γιατί με τον βασικό μου μισθό δεν μπορώ να μείνω μόνος.
Αν και με ανησυχεί το τίμημα που θα πρέπει να πληρώσουμε, ξέρω πως στο τέλος θα πάνε όλα καλά. Ξέρω ότι όλα θα πάνε καλά, γιατί πάντα έβρισκες την δύναμη να αντεπεξέρχεσαι στα προβλήματα σου. Ξέρω ότι όλα θα πάνε καλά, γιατί όταν τελειώσεις να διαβάζεις αυτό το κείμενο, θα αναστενάξεις και θα νιώθεις άσχημα για ότι συμβαίνει γύρω σου. Και αν νιώσεις άσχημα για ότι συμβαίνει γύρω σου, τότε θα έχω επιτύχει να σε κάνω να ξαναβρείς τον άνθρωπο που κρύβεις μέσα σου. Και ξέρω πως θα προσπαθήσεις να κάνεις κάτι καλό για να ομορφύνει ο κόσμος σου. Για να ομορφύνει ο κόσμος όλων μας.


Χρήστος Μπαρμπαλιός