Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

ΚΑΛΟ ΤΟ ΓΕΛΙΟ, ΑΡΚΕΙ ΜΗΝ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΙΑ…

Ψέματα δεν θα σου πω, για ακόμη μία φορά οι λέξεις για αυτό το κείμενο μου βγαίνουν με το ζόρι και όσο και αν προσπάθησα να πάρω ένα ευδιάθετο στυλ δεν τα κατάφερα. Αν και στη ζωή μου πάντα άφηνα την σοβαρή μου πλευρά και προσπαθούσα να τα παίρνω όλα στον χαβαλέ γιατί άλλωστε κάπως έτσι έχουν τα πράματα, αυτή τη φορά νιώθω πως πρέπει να πράξω το αντίστροφο. Μην ανησυχείς, δεν θα πάρω το ύφος καθηγητή και ούτε θα προσπαθήσω να σου ρίξω την ψυχολογία! Είναι γνωστό σε όλους μας ο τρόπος αντιμετώπισης της φάρα μας στα όποια προβλήματα κληθεί να αντιμετωπίσει. Το χιούμορ. Έτσι απλά! Όσο δυνατά και αν υψώσουμε την φωνή μας, όσο και αν νευριάσουμε, όσο και αν χάσουμε τα λογικά μας από την κυκλοφορία του αίματος εις την κεφαλήν, πάντα θα πεταχτεί ο κατάλληλος μ@λ@κας (με την καλή έννοια!) να ρίξει την θανατηφόρα ατάκα και να διπλώσουμε όλοι στα δύο από τα γέλια! Δεν είναι τυχαίο που οι σατυρικές εκπομπές δίνουν και παίρνουν καθηλώνοντας τον κόσμο σαν μόνη του παρηγοριά. Κάπως έτσι νιώθεις ένα χέρι συμπόνιας στον ώμο σου γιατί αν δεν γελάσουμε και λίγο…εάν πάρουμε τα πράματα στα σοβαρά…ε; Αυτά δεν έχεις στον νου σου; Αν πάρουμε τα πράματα στα σοβαρά δεν θα βγει και τίποτα καλό. Θα πράξουμε ως πράξουμε αλλά τι τα θες, αφού στο τέλος θα γίνει το δικό τους. Τουλάχιστον ας διασκεδάσουμε και ας ελπίσουμε ότι θα μας λυπηθεί η μοίρα μας και θα βρεθεί κάτι και για μας. Να λέμε και ευχαριστώ όσοι έχουμε και μια δουλειά γιατί είναι οι καιροί δύσκολοι. Ε; Μήπως όμως έχεις παραδοθεί πριν ακόμα παλέψεις για σένα και τους ανθρώπους που αγαπάς; Ναι, χρειάζεται το χιούμορ και σου δίνει κουράγιο να σηκωθείς από το κρεβάτι το επόμενο πρωί. Σου δίνει την δύναμη να κοιτάξεις τους ανθρώπους σου στα μάτια και να τους δώσεις ενέργεια σαν να τους λες πως όλα θα πάνε καλά. Αλλά θαρρώ πως πρέπει να κουνήσεις και λίγο τον κ*λο σου γιατί αν συνεχίσεις έτσι θα σου μείνει μόνο το χαμόγελο! Παρότι δεν δόθηκε ιδιαίτερη βαρύτητα, ποτέ μην βγάλεις από το μυαλό σου πως οι άνθρωποι στην Κερατέα δώσανε έναν αγώνα και τον κερδίσανε. Μην ξεχνάς πως το κίνημα “Δεν Πληρώνω”, επέφερε μειώσεις στα κόμιστρα των διοδίων. Ναι, είμαστε στο 2011 και όχι στο 1821, ούτε στο έπος του ΄40 και ούτε θα κάτσω να σου συγκρίνω καταστάσεις, αλλά θα σου ΦΩΝΑΞΩ πως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που παλεύουν για τα δικαιώματα τους. Και ότι πλύση εγκεφάλου και αν έχεις δεχτεί από Μ.Μ.Ε. και καταστροφολόγους, εάν υπάρχει ακόμα ελπίδα οφείλεται στις πράξεις αυτών που δεν δέχονται την απραξία να δυναμώνει το λάθος. Γι’ αυτό σου λέω πως καλό το χιούμορ αλλά το όριο που καλείσαι να μην ξεπεράσεις είναι να αντιμετωπίζεις τα πάντα με το γέλιο λες και αυτό θα επιφέρει την λύση. Είναι το όριο της λογικής και της παράνοιας! Και μέσα σε όλη αυτή τη κατάσταση θα σου ζητήσω και κάτι ακόμα. Να παραμείνεις ανθρώπινος. Εάν χάσεις την ανθρωπιά σου νομίζω πως έχεις χάσει και το παιχνίδι! Κινητήρια δύναμη η οργή, αλλά εύκολα σε οδηγεί στο λάθος. Στο αναφέρω γιατί με ανησυχούν ιδιαίτερα τα γεγονότα της πρωτεύουσας, όμως περισσότερο με προβληματίζει το πόσο εύκολα αλλάζει η ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου ώστε να φτάσει στη βία. Οι πιέσεις είναι πάρα πολλές, πια ακούς και γύρω σου πως όλους λίγο πολύ μας έχει πάρει από κάτω. Αναστεναγμοί σε δρόμους λεωφορεία και πάρκα! Αλλά τίποτα δεν έχει χαθεί, αρκεί να το πάρεις απόφαση! Όμως μην επαναπαύεσαι, κουνήσου και λίγοοοοο!!!


Κείμενο: ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΑΡΜΠΑΛΙΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου