anatolika #2# Ανάμεσα σε πολλές πατρίδες.

Έχουμε ακούσει πολλές φορές γεννήθηκα και μεγάλωσα πχ στην Βέροια αλλά ζω χρόνια στην Θεσσαλονίκη , ή ακόμα, όπως στην δική μου περίπτωση, γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, καταγωγή από τις Κυκλάδες, αλλά τα τελευταία δέκα χρόνια ζω Θεσσαλονίκη .
Και εκεί, ανάμεσα στο χθες, το τώρα και τις ρίζες αναρωτιέσαι ποια είναι η πατρίδα σου;;;
Εκεί που έχω τις παιδικές αναμνήσεις μου, που πέρασα τα σχολικά μου χρόνια, που έμαθα ποδήλατο, τα πρώτα μου ραντεβού και τις εφηβικές μου παρέες, τις κοπάνες από το σχολειό για καφέ στην Chevalier ( καφέ τις γειτονιάς ) με τον Χρήστο πίσω από το μπαρ να ξέρει πως πίνει ο καθένας μας τον καφέ του και να μας ακούει με τις ώρες να μιλάμε και να γελάμε.
Και σαν κοπέλα πια μετά με τους φίλους στα μπαράκια στα Εξάρχεια και στο Θησείο
με φλερτ και ποτά , τα πρώτα μεθύσια και τα πρώτα ξενύχτια.
Συναυλίες και εκδρομές.
Το πρωί δουλειά και καφεδάκι μετά γυμναστήριο και μετά σινεμά.
Ραντεβού Σαββατόβραδο στην αρχιτεκτονική του Ιωσήφ για φοβερά live groups με τον Χρηστάρα και τον Κώστα να σερβίρουν ποτά και να κερνάνε σφηνάκια μέχρι το πρωί. Και από την αναδρομή στο χθες βρίσκεσαι ξαφνικά σε μια πόλη, στην αρχή ξένη για σένα, είτε από επιλογή σου είτε γιατί πρέπει να πας για σπουδές, για δουλειά ή ξέμεινες εκεί μετά από περιπλάνηση για τους πιο ριψοκίνδυνους και αποφάσισες να ρίξεις άγκυρα .
Και ενώ ήσουν ξένος μεταξύ ξένων, σε μια άγνωστη πόλη που οι πιθανότητες να συναντήσεις κάποια ανάμνηση από το χθες σου είναι απειροελάχιστη, όπως για παράδειγμα έναν παλιό συμμαθητή σου, τυχαία συνάντηση στους δρόμους, αρχίζεις να κτίζεις σε αυτήν την πατρίδα θεμέλια από το οίκημα της ζωής σου και να δημιουργείς και εκεί παρελθόν και αναμνήσεις.
Μια πολύ πιθανή κατάληξη, να κάνεις οικογένεια ή να φτιάξεις την επαγγελματική σου καριέρα και να μείνεις πια εκεί . Άλλη μια πατρίδα λοιπόν για σένα .
Και μετά από δέκα χρόνια, τυχαίες συναντήσεις με γνωστούς από το πιο κοντινό παρελθόν σου είναι πολύ πιθανές.
Όμως μην ξεχνάμε και τον τόπο καταγωγής μας, από εκεί που είναι οι ρίζες μας και έχουμε όμορφες αναμνήσεις, από καλοκαίρια ξέγνοιαστα με την γιαγιά και τον παππού από την ημέρα που κλείναμε τα σχολεία μέχρι και δυο τρεις μέρες πριν ξεκινήσουν. Πάσχα Χριστούγεννα Σαββατοκύριακα με φίλους και τώρα ανάσα για δέκα μέρες, έστω στην καλοκαιρινή άδεια να βλέπεις την κόρη σου να παίζει και να κάνει ότι έπαιζες και έκανες εσύ πριν αρκετά χρόνια .
Τελικά ποια είναι η πατρίδα; Εκεί που γεννήθηκα; Εκεί που μένω ή εκεί από όπου έχω καταγωγή; Ή όπως λέει ο Αγγελάκας:
«Θέλω να ζήσω όπως τα αστέρια που ξεψύχησαν
Μέσα στο φως κάποιου αφιλόξενου και μακρινού ουρανού
Γιατί πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα
Και με μισήσαν περισσότερο απ' οπουδήποτε αλλού
Να ξενυχτήσω συντροφιά με όσους θρήνησαν
Το πτώμα ενός ασήκωτου, θλιβερού γυρισμού
Γιατί πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα
Και με μισήσαν περισσότερο απ' οπουδήποτε αλλού».
Μπορεί να είναι και εκεί που αγάπησα και με αγάπησαν περισσότερο από οπουδήποτε αλλού...


Emily the strange