---Γιατί εγώ κ συ είμαστε ίδιοι είτε το γουστάρεις είτε όχι---

θελήσαμε να πλακώσουμε στο ξύλο κάποια στιγμή (πιθανότατα και περισσότερες) τη μάνα μας ή τον πατέρα μας- δεν το κάναμε (θέλω να πιστεύω : p ) παρ'όλο που ίσως είναι οι μοναδικοί άνθρωποι που έχουμε πραγματικά αγαπήσει. Έχουμε ερωτευτεί τότε αυτόν/αυτήν και δεν ξεχάσαμε (εντελώς) ό,τι κι αν λέμε, όσο κι αν "δεν μας νοιάζει" *και αν όχι ,πρόκειται να συμβεί στο μέλλον (δεν είμαι μάντης φίλε , απλώς πάει με το πακέτο.) Έχουμε απομυθοποιήσει κάτι ή κάποιον που θεωρούσαμε πολύ σπουδαίο. Ακούσαμε κάποιον δάσκαλο ή φίλο σαν υπνωτισμένοι με ανοιχτά αυτιά και μάτια, νομίσαμε πως για μια στιγμή ανακαλύψαμε το μυστικό της ζωής ,και δε θα τον ξεχάσουμε ποτέ. Ξέρουμε όμως πως αν ακούμε πολύ τους άλλους , το μόνο που θα πετύχουμε- αλλά θα το πετύχουμε- είναι να γίνουμε σαν κι αυτούς. Έχουμε φωνάξει σε κάποια φάση (και περισσότερες ίσως) της ζωής μας :
ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΡΕ ΑΝΘΡΩΠΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΑΝ ΚΙ ΣΕΝΑ? ΠΟΣΟ ΒΑΡΕΤΑ ΘΑ ΗΤΑΝΕ ΑΝ ΗΜΟΥΝ?
(((ΜΕΓΑΑΛΗ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: *νομίζω πως όλοι είμαστε κομμάτι απο το ίδιο παζλ. Αν δεν υπήρχανε οι άλλοι , τότε ποιανού θα ήτανε όλοι αυτοί "against" ? Του εαυτού τους? της/ου γκόμενας/ου τους? ))) Έχουμε γνωρίσει ανθρώπους που ούτε το φανταζόμασταν, χωρίς απαραίτητα να "ταιριάζουμε"--μουσικά, ιδεολογικά, πολιτικά, αθλητικά (*ζήτημα γούστου όλα) "ταιριάξαμε" , κάναμε παρέα , ίσως ακόμα και να τους αγαπήσαμε λιγάκι ή λίγο ή και περισσότερο... αλλά γνωρίζουμε μέσα μας βαθιά πως όσο κι αν "Δεν μπορώ χωρίς εσένα όλα γύρω μου χαμένα ", όπως λένε και οι one το boyband, το μόνο απόκτημα σου φιλαράκο είσαι εσύ, όπως λέει και ένας φίλος. Γουστάρουμε -ακόμα κι αν είμαστε μουντρούχοι άνθρωποι- να βλέπουμε τους άλλους να χαμογελάνε, όποιοι κι αν είναι , όσο "κοντοί στραβοί κι ανάποδοι". Αγαπάμε επίσης, τα χαμόγελα της φωτογραφίας και του σινεμά και πάντοτε μαγευόμαστε από την ομορφιά. Γνωρίζουμε πως τελικά θα υπερισχύσει η αγάπη μα όλοι θα καταλήξουμε στο άπειρο. ~Χαμογελάστε να έχετε ωραία πτήση~. Αγαπάμε απλά πράγματα - αυτά που υπάρχουν χωρίς να τα ζητήσει κανείς βλέπε θάλασσα, βουνό, μουσική, γκομενοκαταστάσεις-είτε τις ζούμε είτε όχι μας αρέσει να ασχολούμαστε με το σπορ εις τον αιώνα τον άπαντα (αμήν). Ξέρουμε πως τίποτα δε μένει για πάντα παρ'όλα αυτά δε φαίνεται να μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Μας τη δίνουν οι δήθεν άνθρωποι/καταστάσεις , ακόμα κι αν δείχνουμε άλλο προς τα έξω. Ίσως δεν το παραδεχόμαστε, αλλά μας λείπουν άνθρωποι που φυγαν, κάποιες φορές κοιτάμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και νομίζουμε πως βλέπουμε αυτούς , μας λείπουν άνθρωποι που είναι εδώ, και μας λείπει και ο εαυτός μας καμιά φορά. Συχνά αναρωτιόμαστε ποιος είναι «φυσιολογικός» σ' αυτόν τον πλανήτη. Είτε μας αρέσει είτε όχι(πάλι) έχουμε μια κοσμοθεωρία κι έναν κύκλο- το παρεάκι που πολλές φορές τους πρήζουμε με τις ιδέες μας χωρίς αυτούς δεν είμαστε τίποτα αν το καλοσκεφτείς κι αυτό πονάει κάποιες φορές .

δε εντ.

//http:Duck