Πλατεία Θέρμης

Σάββατο 25-07, υποχρεώσεις με έχουν κρατήσει στην πόλη. Σταματάω σε περίπτερο και ψάχνω περιοδικά για να γεμίσω μια σειρά ατέλειωτων ωρών που θα με περιμένουν και αυτό το σαββατοκύριακο. Στα χέρια μου πέφτουν δύο περιοδικά, το ένα γνωστό περιοδικό για την ψυχή της Θεσσαλονίκης και το δεύτερο, πρώτη έκδοση (ειδική έκδοση μάλλον), αφιερωμένη σε ένα βίαιο κόσμο. Πριν φτάσω καλά - καλά στο κιόσκι που θα κάτσω, ξεφυλλίζω το πρώτο που ανέφερα. Χωρίς να θέλω να κάνω διαφήμιση στη συγκεκριμένη έκδοση, έχει περάσει μία άποψη στον κόσμο της Θεσσαλονίκης και θέλω να το πάρω αυτό το vibe. Ο τρόπος που διαβάζω ένα περιοδικό είναι περίεργος. Στο πρώτο ξεφύλλισμα, βλέπω θεματολογία και ονόματα συντελεστών. Στο δεύτερο διαβάζω τι έχει μέσα. Στο τρίτο βλέπω στήσιμο, γραμματοσειρές, λεπτομέρειες… Καθώς βρίσκομαι στο πρώτο μέρος και με έχει ήδη κερδίσει που έχει αφιέρωμα στο kite surf το οποίο και λατρεύω, φτάνω στην σελίδα 108. Η καρδιά μου χτυπά δυνατά, άρρυθμα. Τα μάτια μου έχουν γουρλώσει και το βλέμμα μου μοιάζει με το αρκουδάκι της Duracell που μόλις του έχουν τελειώσει οι μπαταρίες. Αλλά αντί για τύμπανο έχω στα χέρια μου το περιοδικό. Την ίδια στιγμή έχουν παγώσει τα πάντα γύρω μου. Από αυτό το κενό αέρος ένας συνεργάτης καλέστηκε να με ξεκολλήσει, αλλά είθε να νιώσει και εκείνος αντίστοιχα συναισθήματα όταν άρπαξε το περιοδικό για να δει τι στο δι@#*! ήταν αυτό που μ’ έκανε να τα χάσω… Οι μάσκες οξυγόνου έχουν πέσει, ο captain προσπαθεί από το μικρόφωνο να καθησυχάσει τους επιβάτες για την κατάσταση της πτήσης. Αμηχανία , πανικός και υψοφοβία για την επόμενη ώρα…μεγάλο κενό. Το απόγευμα ήρθε με περίεργα συναισθήματα. Ακόμα δεν μπορούσα να χωνέψω ότι καθώς το «Ανατολικά» είναι ακόμα στο very ξεκίνημα του, γνωστό περιοδικό της Θεσσαλονίκης, έκανε φωτογραφικό αφιέρωμα στην πλατεία της Θέρμης και ότι μία αντίστοιχη φωτογραφία με αυτήν που έχουμε στο promo του Ανατολικά δεσπόζει μέσα στις σελίδες του. Δεν έχουν περάσει ακόμα τρία εικοσιτετράωρα που η Red Frog έκανε μέρα γνωριμίας για το δήμο Θέρμης και μαζί με πολλούς γνωστούς- αγνώστους και ο δήμαρχος μας, κοιτούσαν την παρόμοια φωτογραφία που διακοσμεί τα γραφεία μας με θαυμασμό. Η ίδια φωτογραφία θα αποτελούσε την φωτογραφία τεύχους για το ξεκίνημα του Ανατολικά. Είμαστε Ελληνάρες, εγωιστές, παμπόνηροι, καιροσκόποι και το πρώτο που θα σκεφτούμε είναι πάντα το κακό…. Επανέρχομαι στην πραγματικότητα. Απόγευμα πια και το ίδιο περιοδικό είναι στα χέρια μου για να περάσει από το στάδιο της πραγματικής ανάγνωσης. Ξανασκαλώνω στην σελίδα 108, μόνο που τώρα κρατάω στυλό και χαρτί, προσπαθώντας να συντάξω τις σκέψεις μου που πλέον, μόνο αρνητικές δεν είναι. Παρατηρώντας την ομορφιά της πλατείας με το μοντέρνο σχεδιασμό και τα χρώματα του ουρανού να κλέβουν την παράσταση από τα φώτα της πλατείας, αρχίζω να χαίρομαι πια. Στα εκατό μέτρα από την πλατεία που απεικονίζεται στο γνωστό αυτό περιοδικό είναι η κρυψώνα του κόκκινου βάτραχου. Θα ήταν αδύνατο να μην παρουσιάσει το Ανατολικά αυτήν την πλατεία έτσι όπως την τράβηξε ο φακός του “Pete” την ώρα που το γνωστό περιοδικό διάλεξε την ίδια πλατεία για τις πολύτιμες σελίδες του. Ένα μεγάλο μπράβο στους ανθρώπους που έκαναν πράξη αυτό το αρχιτεκτονικό επίτευγμα, καθώς και ένα respect στους ανθρώπους του γνωστού περιοδικού αλλά και του concept “the archive” που διάλεξαν την πλατεία μας.


Στέλιος Μουστακαλής