Πασχαλιάτικη τρομοκρατία, η οικονομική κατάσταση της χώρας, επιβάλλει να πουλήσουμε ότι έχουμε σε ότι τιμή μπορέσουμε. Αγχωμένο καλοκαίρι εν όψη της συνεχόμενης οικονομικής κρίσης, και του ερχόμενου φθινοπώρου, που η άνοδος της τιμής του μαύρου χρυσού, και η ταυτόχρονη άνοδος των ειδών πρώτης ανάγκης θα έχει σαν αποτέλεσμα την τελμάτωση του μέσου ελληνικού νοικοκυριού. Το φθινόπωρο έφτασε με την ψυχή στο στόμα και την ψυχολογία να αγγίζει τα στάδια της κατάθλιψης με υποστυλώματα, τοπικής πολιτικής μεταρρύθμισης. Πάμε γερά στις κάλπες και μέσα Νοέμβρη με κοντομάνικο πουκαμισάκι μας βρήκε ο Καλλικράτης. Και αφού αποφάσισε ένα μικρό ποσοστό από εμάς για την τοπική πολιτική μοίρα της χώρας μας, άντε να ζήσουμε λίγο χειμώνα. Τη μια μέρα ζέστη και μετά παγετώνας. Έτσι την φτιάξαμε τη γη μας, έτσι θα την χαρούμε κιόλας. Αυτό δεν είναι ανασκόπηση του ελληνικού 2010, αυτό είναι η περίληψη του καινούργιου ασπρόμαυρου φιλμ μικρής διάρκειας με τίτλο “Η ζωή που σου αξίζει”. Και όσο και εάν ακούγονται σκληρά τα παραπάνω, κάπως έτσι θα μου τα πεις και εσύ όταν θα βρεθούμε στην άκρη του δρόμου να πούμε τα νέα μας στα γρήγορα γιατί οι δουλειές δεν μάς αφήνουν λίγο χρόνο να δούμε τα μούτρα μας στον καθρέφτη. Και εμείς με όλα αυτά, μουδιασμένοι, μπερδεμένοι, ξυπνάμε κάθε πρωί να κάνουμε καλά αυτό που μας έμαθαν να κάνουμε. Υπομονή και επιμονή, και θα έρθει μια άσπρη μέρα. Ένα άσπρο 2011 σου εύχομαι φίλε μου και εάν χρειαστεί να κανείς κάτι που δεν έχεις κάνει για να το ασπρίσεις, μην δειλιάσεις, να ξέρεις θα είναι και άλλοι μαζί εκεί δίπλα σου.
“Γι’ αυτό θα ζήσω μέσα στη μέρα
θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
θέλω τον ήλιο και οξυγόνο
κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ν’ ανταμώνω
αχ Ελλάδα, σ’ αγαπώ και βαθιά σ’ ευχαριστώ
που με έμαθες ποτέ να μην κωλώνω।”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου